Tom Meeusen (32) en Maud Kaptheijns (27) zijn twee veldrijders die weten wat het is om een grote wedstrijd te winnen. De één had echter bijna vijf jaar geen veldrit meer gewonnen. De ander stond al twee jaar droog. Van opgeven willen ze echter niet weten, en bij het kleinere Vlaamse team Deschacht krijgen ze een vermoedelijk laatste kans om te laten zien dat er voor hen nog wel degelijk een plek is in het professionele veldrijden.

In de GP Destil leverden ze daarvoor alvast een eerste bewijs af. Meeusen won in Oisterwijk de strijd bij de mannen door in de finale zijn mede-koplopers Loris Rouiller en Stan Godrie te snel af te zijn. Kaptheijns rondde een solo gedecideerd af.

Voor Godrie was het ook al de eerste keer ‘sinds jaren’ dat hij nog eens op het podium had gestaan in een internationale cross. ,,Alles valt eindelijk weer eens op zijn plek”, zo glunderde de man uit Zundert nadat hij een uur lang de koers mede had gekleurd.

Uiteraard wisten Meeusen, Godrie, Kaptheijns en ook de Zwitser Rouiller wel dat ze op Streekpark Klein Oisterwijk optimaal hadden geprofiteerd van het feit dat de wereldtop de afgelopen week in Amerika zat voor het afwerken van drie wereldbekercrossen. ,,Maar dit soort wedstrijden heb je nodig om te proberen wat meer aansluiting te krijgen bij de top”, zei Godrie na afloop van de voor het publiek aantrekkelijke wedstrijd. ,,Van een uur lang voor de overwinning kunnen rijden, word je alleen maar beter ook.”

Voor Tom Meeusen was de GP Destil vooral een prima alternatief om ‘dicht bij huis’ punten te verzamelen voor de wereldranglijst. ,,Die heb ik nodig om hopelijk in de loop van dit seizoen weer eens kans te maken op een selectie voor de wereldbekerwedstrijden. Het is lang geleden dat ik die nog heb kunnen rijden.”

Godrie heeft er om diezelfde reden al vijf kleinere crossen in het buitenland opzitten. De vijftiende plek twee weken geleden in de Superprestigecross van Gieten was voor hem het eerste bewijs dat hij mede daardoor weer op de goede weg is.

In de GP Destil nam de man uit Zundert na de start vooraan dan ook zelfverzekerd het initiatief. Een gaatje slaan op het fraaie, maar snelle parkoers bleek echter een lastig iets. Veel renners achter de wereldtop zagen de nieuwe Nederlandse cross als ideale gelegenheid om een gooi te doen naar een podiumplek. Het gevolg was dat een grote groep van zo’n dertien crossers (onder wie ook David van der Poel) onderling dermate aan elkaar gewaagd was, dat de duizenden toeschouwers een spannend cross voorgeschoteld kregen.

In de slotfase lukte het Meeusen, Rouiller en Godrie dan eindelijk om zich los te rukken van de rest. Op de balken zag de technisch sterke Belg vervolgens zijn kans schoon om in de laatste ronde het gaatje te slaan dat hij nodig had om voor het eerst sinds vijf jaar eindelijk weer eens zijn handen de lucht in te steken. ,,Mijn contract loopt eind dit jaar af en om het verlengd te krijgen zal ik moeten laten zien dat ik nog altijd profwaardig ben. Vandaag heb ik daarvoor de eerste stap gezet.”

Bij de vrouwen sukkelde Maud Kaptheijns twee jaar lang met vorm en lijf. Een beknelde liesslagader bleek na lang zoeken de boosdoener. ,,Ik ben er aan geopereerd en sindsdien draaien mijn benen weer. Ik kan weer doen wat ik wil.”

Of het genoeg is om haar plek in de top te heroveren? ,,Het is in ieder geval mijn ambitie. Maar ik weet ook dat de top in het vrouwenveldrijden inmiddels zo breed en sterk is, dat het me niet meer zal lukken om net zo gemakkelijk als in 2017 grote crossen te winnen.”